بیتل ها از حقوق مدنی در آمریکا حمایت میکردند

شماره 88/چهارشنبه 6 میزان 1390/28 سپتمبر 2011
قراردادی که مربوط به یکی از کنسرتهای گروه بیتلها در آمریکاست، نشان میدهد که بیتلها در حمایت از جنبش حقوق مدنی آمریکا، حاضر نشده بودند در مقابل تماشاچیانی که بر اساس رنگ پوستشان از یکدیگر جدا شده بودند، کنسرت اجرا کنند.
این سند، که قرار است هفته آینده به حراج گذاشته شود، مربوط به کنسرت بیتلها در سال ۱۹۶۵ در کالیفرنیاست.
مطالب مرتبط دست نوشته ترانه بیتلها یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار فروش رفت نمایشگاه در این سند، که به امضای برایان اپستاین، مدیر گروه رسیده است، تاکید شده که “نیازی نیست که بیتلها در مقابل جمعیت تفکیک شده کنسرت اجرا کنند.”
دستمزد بیتلها هم در این قرارداد، ۴۰ هزار دلار تعیین شده است.
از نکات دیگری که در قرارداد لحاظ شده تعبیه سکوی مخصوصی برای رینگو استار، نوازنده جاز گروه است. در این قرارداد همچنین خواسته شده که ۱۵۰ مامور لباس شخصی، به منظور حفاظت از اعضای گروه، به محل کنسرت اعزام شوند.
اما تدابیر امنیتی به آن شکلی که انتظار میرفت، اجرا نشد.
گروه بیتلها در روز ۳۱ ماه اگست سال ۱۹۶۵ میلادی، دو کنسرت در Cow Palace اجرا کرد؛ یکی در بعد از ظهر و یکی هم در عصر همان روز. در نوبت دوم کنسرت، از میان ۱۷ هزار تماشاچی، عده ای موفق شدند که از موانع امنیتی عبور کرده و خود را به صحنه برسانند.
نمایش متوقف شد، و به بیتلها گفته شد که به پشت صحنه بروند و تا زمانی که آرامش به محل باز نگشته، در آنجا بمانند.
آنها سرانجام کنسرت خود را که شامل ۱۲ آهنگ بود، با آهنگ Help و پس از آن با I’m Down به پایان بردند.
بیتلها یک بار دیگر هم در سال ۱۹۶۴، حمایت خود را از جنبش مدنی به نمایش گذاشته بودند. در آن سال هم بیتلها حاضر نشدند که در محلی کنسرت اجرا کنند که تماشاچیان سفید پوست و سیاه پوست آن از یکدیگر جدا شده باشند.
مقامات شهر جکسونویل در فلوریدا، محل برگزاری کنسرت، سرانجام راضی شدند که همه تماشاچیان در یک محل جمع شوند، و بیتلها هم راضی شدند که کنسرت خود را اجرا کنند.
جان لنون گفت: “ما هرگز در مقابل مردمی که تفکیک شده باشند کنسرت اجرا نکرده ایم و خیال نداریم این بار هم چنین کاری کنیم. من ترجیح میدهم که پول اجرای کنسرت را نگیرم.”
انتظار میرود سندی که هفته آینده در لوس آنجلس به حراج گذاشته میشود، در حدود ۵ هزار دلار به فروش برسد.Ÿ

نمايش فیلم مستندي ازفعاليت هاي خبري و سربريدن اجمل نقشبندي دربرلين

شماره 87/چهارشنبه 23 سنبله 1390/14 سپتمبر 2011

محمود منجم زاده

فیلم مستند اجمل نقشبند، خبرنگار 24 ساله، دربرلين روي پرده سينما درآمد.در اين فيلم بخشي از کارهاي اجمل نقشبندي که خبرنگار، رهنما و ترجمان خبرنگاران خارجي، به نمايش گذاشته شده است.
نقشبندي که منطقه را خوب بلد و ازبسياري مسايل درآن جا با خبربود، خبرنگاران خارجي را که براي تهيه گزارش به مناطق جنوبي سفرمي کردند، راهنمايي مي کرد.
آقاي “توماس شمالسريد”، ازسازمان خلق هاي تحت ستم که درآلمان فعال مي باشد و با تهيه گنندگان اين فيلم ارتباط نزديک دارد، در باره انگيزه تهيه اين فيلم گفت: آقاي “کرستيان پارنيتي” خبرنگار امريکايي که دوست نزديک آقاي اجمل نقشبندي بود سرنوشت مرگ و کاراين خبرنگار را به عنوان تحفه اي براي مردم افغانستان و خانواده وي ، ساخته است.”
اوگفت: “نقشبتدي اخباري را جمع آوري نموده بود که بسيار خطرناک بود.او خود را به خطر انداخته بود تا اين فيلم را تهيه نمايد.”
توماس شمالسريد که زمينه ي نمايش اين فيلم دربرلين را فراهم کرده بود، گفت: “يکي از مشکلات ديگر افغانستان طوري که دراين فيلم نشان داده شده، قوماندانان محلي است. که هزاران افراد مسلح را دراختيار دارند. اين قوماندانان بخشي از افغانستان را زيرکنترول دارند و مردم را تحت فشار قرار مي دهند که بعضي از اين افراد با مخالفان دولت همکاري مي کنند. طوري که در ماه هاي گذشته حملات مخالفان دولت در مناطقي بيشتر شده که قبلاً طالبان درآن مناطق حضور نداشتند.”
اين فيلم مستند تلخ ترين و آزار دهنده ترين نقطه قتل و حشيانه اجمل نقشبتدي را توسط طالبان به تصوير مي کشد و ديدن صحنه هاي هولناک اين فيلم روي پرده سينما موي براندام بيننده راست مي کند و او را تا مرز جنون و نفرت مي رساند .
دربخشي ازاين فيلم آمده است که خبرنگاران در افغانستان، عملکرد ملا دادالله را در مورد اجمل نقشبندي به شدت محکوم کرده و ازاو به عنوان “قاتل خونخوار” ياد کردند.
آقاي نقشبندي هنگام همراهي با “دانيل ماستروجياکومو”،خبرنگار ايتاليايي و سيد آقا راننده ي اين دو خبرنگار، روز5 مارچ 2007 توسط افراد ملادادالله ازفرماندهان ارشد طالبان، به گروگان گرفته شدند. طالبان درابتدا راننده آنها سيد آقا را به قتل رساندند وسپس پيغام دادند که حاضرند در ازاي آزادي اعضاي گروه طالبان از زندان هاي افغانستان دو گروگان را که اجمل نقشبندي وخبرنگار ايتاليايي بود، آزاد کنند.
پس از يک ماه کشمکش بين طالبان و حکومت افغانستان بالاخره روز نامه نگار ايتاليايي درمقابل رهايي پنج نفراز طالبان آزاد شد، ولي اجمل نقشبندي همچنان دراسارت طالبان باقي ماند.
طالبان اعلام کردند، حاضرند در مقابل آزادي يکي ديگر از افراد شان نقشبندي را نيزرها سازند، اما دولت افغانستان به دلايل خاصي به درخواست طالبان جواب درستي نداد. سرانجام در8 اپريل2007 يکي ازسخنگويان طالبان ضمن انتقاد ازدولت افغانستان خبر بريدن سر اجمل نقشبندي را اعلام کرد .
رسانه ها در افغانستان، همچنين اخبار و گزارشهاي مربوط به طالبان را براي يک هفته پس از قتل اجمل نقشبندي، تحريم کردند و روزنامه هاي چاپ کابل نيز يکي از صفحات خود را به رنگ سياه منتشر کردند.
اما ملا دادالله که يکي ازخشن ترين فرماندهان طالبان لقب گرفت، حدود يک ماه پس از آن که نفرات تحت فرمانش اجمل نقشبندي را سر زدند، در يک عمليات نظامي در ولايت هلمند کشته شد و مسوولان امنيتي، جسد خونينش را در برابر دوربين خبرنگاران قرار دادند.
پدر اجمل در اين فيلم مي گفت دولت افغانستان در مقابل يک خبرنگار ايتاليايي پنج طالب جنايت کار را آزاد کرد، ولي در مقابل رهايي اجمل که افغان بود حتي حاضر نشدند يک طالب را آزاد کند و يا از طريق ديگر براي آزادي او تلاش کنند.
يکي ديگر از صحنه هاي غمگين اين فيلم آن بود که اجمل نقشبندي خطاب به پدرومادرخود مي گويد: ” هراس نداشته باشيد من نزد برادران طالب و برادران مسلمان خود هستم که به زودي رها خواهم شد.”
بيشتربينندگان اين فيلم آلماني وبه خصوص بانوان بودند. نمايش اعمال وحشيانه وکشتار ومظلوميت يک خبرنگار دراين فيلم درپايان فضاي سينما را تراژيدي ساخته بود چنان که پس ازپايان فيلم بسيار ناراحتي و اندوه دررخسار تماشاچيان آشکارا ديده مي شد.Ÿ