شماره 155/یکشنبه 1 جدی 1392/ 22 دسمبر 2013
ترجمه: کاووس سیاووش
در میان همۀ اشکال حمل و نقل، حمل و نقل هوایی از پیشرفت چشمگیری برخوردار است. این بخش بزرگ حمل و نقل به فعالیتهای مرتبط با پرواز میکانیکی و صنعت هواگرد سازی اطلاق میشود. بخش صنعت هواگرد سازی در طی دهۀ اخیر در انحصار دو کمپنی بزرگ ایربس و بوینگ بوده که از سال 2003 الی 2013 کمپنی ایربس 4503 هواپیما را تحویل میدان های هوایی دنیا کرده و سهم بوینگ در همین مدت 4091 هواپیما در همین زمینه بوده است.
هردو این کمپنی های بزرگ یکدیگر را متهم به تضعیف بازار منصفانه با قبول یارانه های حکومتی کرده اند.
ردیف دومی شرکت های بین المللی هواپیمایی جهانی توسط دو کمپنی دیگری که مؤلد جیت های منطقوی (که قدرت حمل 125 مسافر را دارند) استند، اشغال شده: کمپنی برازیلی امبرایر و کمپنی کانادایی بمباردیر.
کمپنی امبرایر در سال 1940 توسط دولت برازیل تأسیس شد و در سال 1969 به یک کمپنی دولتی برازیلی تبدیل گردید. این کمپنی بعد ها خصوصی شد اگر چه هنوز هم دولت برازیل در آن نفوذ دارد.
کمپنی بمباردیر یک کمپنی خصوصی کانادایی میباشد که در مارکیت ساختن جیت های منطقوی در کنار کمپنی امبرایر فعالیت مینماید.
در سال 2008 چین نیز تحت عنوان پتریوتیزم (میهن پرستی) هوایی با ساخت کمپنی (COMAC) عملاً وارد مارکیت جهانی هواپیما سازی شد. در سال 2013 این کمپنی چینایی یک جیت متوسط بنام (ARJ21) و یک جیت بزرگ بنام (C919) را تولید کرد که تقریباً قابل مقایسه با بوینگ 737 و ایربس 320 میباشد. در ساخت (ARJ21)، بیست کشور شامل میباشد، ولی هنوز شرکت های چینایی در ساخت جیت های بزرگ چندان وضعیت خوبی ندارند.
مشکلات تخنیکی و تشویش مسافرین در مورد محفوظ بودن در جیت های چینی نشاندهنده آنست که کمپنی های غربی آیندۀ درخشانی در بازار هواپیما سازی دارند.
حمل و نقل هوایی و تأثیرات آن بالای هوا
حمل و نقل هوایی نیز مانند حمل و نقل بحری خطرات زیست محیطی دارند که مهمترین آن کثیف و آلوده کردن هوا میباشد. در سال 2010 نظر به آمار ها بیش از 30 میلیون هواپیما پرواز کرد و طبق آماری که در سال 2013 انتشار شده حمل و نقل هوایی باعث افزایش 5 درصدی گازهای گل خانه یی شده است. و پیشبینی میشود که تا سال 2030 این آمار تا 150 درصد افزایش یابد.
آیا سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری جهان قادر به کاستن از آلودگی هوا خواهد بود؟
(ICAO) یا سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری یک سازمانیست که از طرف سازمان ملل برای بخش هوانوردی اختصاص یافته است. این سازمان قواعدی را وضع کرده است که مسوول کنترل محافظت مسافران، آموزش پیلوت ها، آموزش زبان به پرسونل ها و جلوگیری از آلودگی هوا میباشد.
در وبسایت رسمی (ICAO) یا سازمان سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری اسنادی نشر شده که در آن از 190 کشور دنیا بخاطر سپردن داوطلبانه پلانهای شان برای کاستن کاربن دای اکساید تا سال 2050 دعوت بعمل آمده است. (ICAO) میگوید که تعمق روی این پلان های داوطلبانه باعث خواهد شد تا اهدافی را که (ICAO) در سال 2010 برای از بین بردن آلودگی هوا زیر نظر گرفته بود، بر آورده شود.
نقش (ICAO) در این میان تشویق کشور ها بخاطر ساختن پلان ها جهت کاستن از نشر کاربن دای اکساید است تا با تحلیل آن پلانها، راه های سنجیده شده یی برای این مشکل دریابد، اما طوریکه دیده میشود روش کاری (ICAO) ضعیف عمل میکند.
طبق پروتوکول کیوتو در سال 1997 (ICAO) و 190 کشور عضو مسوول کاستن گازهای گلخانه یی از هوانوردی اقتصادی بود. پس از هفت سال مذاکرات بی نتیجه (ICAO) شانه خالی کرده و بار را به گردن کشور های عضو انداخت، که در این زمان ایالات متحده اعلام کرد که خطوط هوایی آنکشور با هیچ قاعدۀ مؤثری روبرو نخواهد شد تا آنکه (ICAO) یک قاعدۀ جهانی وضع کند.
با اعلام این موضوع ایالات متحده عملاً از واگذار کردن مسوولیت به (ICAO) بهره برداری کرده و بهانه یی برای عمل نکردن در راه کاستن گرمای زمین برای خود ساخت. بخش هوانوردی و سیاستمداران امریکایی عملاً خودشان را در برابر هر گونه پیشرفت در زمینه کاستن گرمای زمین لابی ساخته؛ طوریکه خطوط هوایی امریکا با قاعده یی که اتحادیه اروپا برای کاستن نشر گازات در میان کشور های اروپایی طرح کرده بود مخالفت کرده و از آن پیروی نکرد.
در سال 2010 موافقتنامه یی در مونتریال عقد شد که وزارت خارجه امریکا از آن استقبال کرده و آنرا موافقتنامه یی تاریخی خطاب کرد که گویا مطابق آن موافقتنامه گام های عملی از طرف کشور ها پیشرفته و کشور های در حال پیشرفت برای کاستن و محدود کردن نشر گاز کاربن برداشته خواهد شد، اما در همین اطلاعیه خبری امریکا این را غیر عملی دانسته گفت که قبل از بدست آوردن نتایج عملی بعضی کار های دیگری نیز باید در این زمینه انجام شوند.
در همین حال اتحادیه اروپا علاقه برای برداشتن گام های عملی برای کاستن آلودگی هوا از طریق هوانوردی نشان داد اما با مذاکره کنندگان امریکایی به توافق نرسیدند. Ÿ
ترجمه: کاووس سیاووش
در میان همۀ اشکال حمل و نقل، حمل و نقل هوایی از پیشرفت چشمگیری برخوردار است. این بخش بزرگ حمل و نقل به فعالیتهای مرتبط با پرواز میکانیکی و صنعت هواگرد سازی اطلاق میشود. بخش صنعت هواگرد سازی در طی دهۀ اخیر در انحصار دو کمپنی بزرگ ایربس و بوینگ بوده که از سال 2003 الی 2013 کمپنی ایربس 4503 هواپیما را تحویل میدان های هوایی دنیا کرده و سهم بوینگ در همین مدت 4091 هواپیما در همین زمینه بوده است.
هردو این کمپنی های بزرگ یکدیگر را متهم به تضعیف بازار منصفانه با قبول یارانه های حکومتی کرده اند.
ردیف دومی شرکت های بین المللی هواپیمایی جهانی توسط دو کمپنی دیگری که مؤلد جیت های منطقوی (که قدرت حمل 125 مسافر را دارند) استند، اشغال شده: کمپنی برازیلی امبرایر و کمپنی کانادایی بمباردیر.
کمپنی امبرایر در سال 1940 توسط دولت برازیل تأسیس شد و در سال 1969 به یک کمپنی دولتی برازیلی تبدیل گردید. این کمپنی بعد ها خصوصی شد اگر چه هنوز هم دولت برازیل در آن نفوذ دارد.
کمپنی بمباردیر یک کمپنی خصوصی کانادایی میباشد که در مارکیت ساختن جیت های منطقوی در کنار کمپنی امبرایر فعالیت مینماید.
در سال 2008 چین نیز تحت عنوان پتریوتیزم (میهن پرستی) هوایی با ساخت کمپنی (COMAC) عملاً وارد مارکیت جهانی هواپیما سازی شد. در سال 2013 این کمپنی چینایی یک جیت متوسط بنام (ARJ21) و یک جیت بزرگ بنام (C919) را تولید کرد که تقریباً قابل مقایسه با بوینگ 737 و ایربس 320 میباشد. در ساخت (ARJ21)، بیست کشور شامل میباشد، ولی هنوز شرکت های چینایی در ساخت جیت های بزرگ چندان وضعیت خوبی ندارند.
مشکلات تخنیکی و تشویش مسافرین در مورد محفوظ بودن در جیت های چینی نشاندهنده آنست که کمپنی های غربی آیندۀ درخشانی در بازار هواپیما سازی دارند.
حمل و نقل هوایی و تأثیرات آن بالای هوا
حمل و نقل هوایی نیز مانند حمل و نقل بحری خطرات زیست محیطی دارند که مهمترین آن کثیف و آلوده کردن هوا میباشد. در سال 2010 نظر به آمار ها بیش از 30 میلیون هواپیما پرواز کرد و طبق آماری که در سال 2013 انتشار شده حمل و نقل هوایی باعث افزایش 5 درصدی گازهای گل خانه یی شده است. و پیشبینی میشود که تا سال 2030 این آمار تا 150 درصد افزایش یابد.
آیا سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری جهان قادر به کاستن از آلودگی هوا خواهد بود؟
(ICAO) یا سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری یک سازمانیست که از طرف سازمان ملل برای بخش هوانوردی اختصاص یافته است. این سازمان قواعدی را وضع کرده است که مسوول کنترل محافظت مسافران، آموزش پیلوت ها، آموزش زبان به پرسونل ها و جلوگیری از آلودگی هوا میباشد.
در وبسایت رسمی (ICAO) یا سازمان سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری اسنادی نشر شده که در آن از 190 کشور دنیا بخاطر سپردن داوطلبانه پلانهای شان برای کاستن کاربن دای اکساید تا سال 2050 دعوت بعمل آمده است. (ICAO) میگوید که تعمق روی این پلان های داوطلبانه باعث خواهد شد تا اهدافی را که (ICAO) در سال 2010 برای از بین بردن آلودگی هوا زیر نظر گرفته بود، بر آورده شود.
نقش (ICAO) در این میان تشویق کشور ها بخاطر ساختن پلان ها جهت کاستن از نشر کاربن دای اکساید است تا با تحلیل آن پلانها، راه های سنجیده شده یی برای این مشکل دریابد، اما طوریکه دیده میشود روش کاری (ICAO) ضعیف عمل میکند.
طبق پروتوکول کیوتو در سال 1997 (ICAO) و 190 کشور عضو مسوول کاستن گازهای گلخانه یی از هوانوردی اقتصادی بود. پس از هفت سال مذاکرات بی نتیجه (ICAO) شانه خالی کرده و بار را به گردن کشور های عضو انداخت، که در این زمان ایالات متحده اعلام کرد که خطوط هوایی آنکشور با هیچ قاعدۀ مؤثری روبرو نخواهد شد تا آنکه (ICAO) یک قاعدۀ جهانی وضع کند.
با اعلام این موضوع ایالات متحده عملاً از واگذار کردن مسوولیت به (ICAO) بهره برداری کرده و بهانه یی برای عمل نکردن در راه کاستن گرمای زمین برای خود ساخت. بخش هوانوردی و سیاستمداران امریکایی عملاً خودشان را در برابر هر گونه پیشرفت در زمینه کاستن گرمای زمین لابی ساخته؛ طوریکه خطوط هوایی امریکا با قاعده یی که اتحادیه اروپا برای کاستن نشر گازات در میان کشور های اروپایی طرح کرده بود مخالفت کرده و از آن پیروی نکرد.
در سال 2010 موافقتنامه یی در مونتریال عقد شد که وزارت خارجه امریکا از آن استقبال کرده و آنرا موافقتنامه یی تاریخی خطاب کرد که گویا مطابق آن موافقتنامه گام های عملی از طرف کشور ها پیشرفته و کشور های در حال پیشرفت برای کاستن و محدود کردن نشر گاز کاربن برداشته خواهد شد، اما در همین اطلاعیه خبری امریکا این را غیر عملی دانسته گفت که قبل از بدست آوردن نتایج عملی بعضی کار های دیگری نیز باید در این زمینه انجام شوند.
در همین حال اتحادیه اروپا علاقه برای برداشتن گام های عملی برای کاستن آلودگی هوا از طریق هوانوردی نشان داد اما با مذاکره کنندگان امریکایی به توافق نرسیدند. Ÿ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر