فوریه 4, 2015
شماره ( 212) چهارشنبه ( 15) دلو ( 1393) / ( 4) فبروری ( 2015)
کاووس سیاووش
مقامات وزارت تحصیلات عالی به رسانه ها گفتند که در سال 1393 از مجموع 270000 داوطلب کانکور از سراسر کشور تنها 92000 محصل به مؤسسات عالی و نیمه عالی جذب خواهند شد. این ارقام در حالی انتشار می یابد که سرنوشت متباقی جوانانی که از کانکور باز مانده از صراط ظرفیت ضیق تحصیلات عالی به مؤسسات عالی راه نیافته اند در هاله یی از ابهام، پریشانی و سردرگمی میماند.
جوانان چند سوال در این زمینه دارند:
1- گناه آن جوان فارغ صنف دوازده که اول نمره صنف خود بوده و با نمرات عالی به کانکور اشتراک نموده چیست که بدلیل عدم ظرفیت بی سرنوشت میماند؟
2- در حالیکه زمینۀ جذب این جوانان به مؤسسات تحصیلات عالی توسط دولت فراهم نشده، این جوانان مصارف اعاشه، اباطه و رفع حوایج زندگی شان را از کجا پیدا کنند؟
3- با توجه به اینکه به دلیل کمبود ظرفیت مؤسسات تحصیلات عالی طی سیزده سال اخیر تعداد کثیری از جوانان بیکار مانده اند، رابطه این لشکر چند صد هزار نفری بیکار با جرایم چگونه ارزیابی میشود؟
4- در حالیکه در بخش ضمیمۀ تحصیلات عالی بودیجه ملی سال مالی 1394 به پروژه هایی اشاره شده که به شکل نیم کاره مانده اند، دلیل آن چیست که در بخش اعمار تأسیسات و خریداری تجهیزات پوهنتون بلخ از سال 1382، پوهنتون خوست از سال 1384، پوهنتون بامیان از سال 1384، پوهنتون جوزجان از سال 1384، پوهنتون کندز از سال 1386، مؤسسه تحصیلات عالی بدخشان از سال 1386، پوهنتون پکتیا از سال 1386، مؤسسه تحصیلات عالی فاریاب از سال 1385، پوهنتون البیرونی از سال 1387، پوهنتون غزنی از سال 1386، اعمار پوهنتون ها و مؤسسات تحصیلات عالی از سال 1389، اعمار بلاک های رهایشی برای استادان پوهنتون کابل از سال 1389، برنامه های لیسانس، ماستری و دکتورا از سال 1390، اعمار تأسیسات و خریداری تجهیزات پوهنتون هرات از سال 1390، پوهنتون بغلان از سال 1390، پوهنتون تخار از سال 1391، پوهنتون سید جمال الدین افغان از سال 1390، پوهنتون لغمان از سال 1391، پوهنتون شفاخانه کدری ننگرهار از سال 1392، تحصیلات عالی لوگر از سال 1392، تحصیلات عالی دایکندی از سال 1392، تحصیلات عالی پکتیا از سال 1391، اعمار پوهنتون فراه از سال 1392، تدویر برنامه های ماستری و شبانه در نهادهای تحصیلی از سال 1392، اعمار تأسیسات و خریداری تجهیزات پوهنتون پروان از سال 1392 و اعمار تعمیر پوهنحی جدید کمپیوتر ساینس ننگرهار از سال 1393 باقی مانده؟
دلیل اینکه این پول ها سال به سال انتقال یافته چیست؟ و مسوول آن کیست؟
مسوولی که پول را در بودیجه سال مالی مصرف کرده نمیتواند، مسوولی که ظرفیت جذب را در مؤسسات تحصیلات عالی بلند برده نمیتواند و جبراً صدها هزار جوان را به لشکر بیکاران سوق میدهد به چه درد این ملت می خورد؟ و چرا این مسوولان مورد استجواب، استیضاح، سلب اعتماد، سبکدوشی و مؤاخذه قانونی قرار نمیگیرند و به زندان انداخته نمیشوند؟
کاووس سیاووش
مقامات وزارت تحصیلات عالی به رسانه ها گفتند که در سال 1393 از مجموع 270000 داوطلب کانکور از سراسر کشور تنها 92000 محصل به مؤسسات عالی و نیمه عالی جذب خواهند شد. این ارقام در حالی انتشار می یابد که سرنوشت متباقی جوانانی که از کانکور باز مانده از صراط ظرفیت ضیق تحصیلات عالی به مؤسسات عالی راه نیافته اند در هاله یی از ابهام، پریشانی و سردرگمی میماند.
جوانان چند سوال در این زمینه دارند:
1- گناه آن جوان فارغ صنف دوازده که اول نمره صنف خود بوده و با نمرات عالی به کانکور اشتراک نموده چیست که بدلیل عدم ظرفیت بی سرنوشت میماند؟
2- در حالیکه زمینۀ جذب این جوانان به مؤسسات تحصیلات عالی توسط دولت فراهم نشده، این جوانان مصارف اعاشه، اباطه و رفع حوایج زندگی شان را از کجا پیدا کنند؟
3- با توجه به اینکه به دلیل کمبود ظرفیت مؤسسات تحصیلات عالی طی سیزده سال اخیر تعداد کثیری از جوانان بیکار مانده اند، رابطه این لشکر چند صد هزار نفری بیکار با جرایم چگونه ارزیابی میشود؟
4- در حالیکه در بخش ضمیمۀ تحصیلات عالی بودیجه ملی سال مالی 1394 به پروژه هایی اشاره شده که به شکل نیم کاره مانده اند، دلیل آن چیست که در بخش اعمار تأسیسات و خریداری تجهیزات پوهنتون بلخ از سال 1382، پوهنتون خوست از سال 1384، پوهنتون بامیان از سال 1384، پوهنتون جوزجان از سال 1384، پوهنتون کندز از سال 1386، مؤسسه تحصیلات عالی بدخشان از سال 1386، پوهنتون پکتیا از سال 1386، مؤسسه تحصیلات عالی فاریاب از سال 1385، پوهنتون البیرونی از سال 1387، پوهنتون غزنی از سال 1386، اعمار پوهنتون ها و مؤسسات تحصیلات عالی از سال 1389، اعمار بلاک های رهایشی برای استادان پوهنتون کابل از سال 1389، برنامه های لیسانس، ماستری و دکتورا از سال 1390، اعمار تأسیسات و خریداری تجهیزات پوهنتون هرات از سال 1390، پوهنتون بغلان از سال 1390، پوهنتون تخار از سال 1391، پوهنتون سید جمال الدین افغان از سال 1390، پوهنتون لغمان از سال 1391، پوهنتون شفاخانه کدری ننگرهار از سال 1392، تحصیلات عالی لوگر از سال 1392، تحصیلات عالی دایکندی از سال 1392، تحصیلات عالی پکتیا از سال 1391، اعمار پوهنتون فراه از سال 1392، تدویر برنامه های ماستری و شبانه در نهادهای تحصیلی از سال 1392، اعمار تأسیسات و خریداری تجهیزات پوهنتون پروان از سال 1392 و اعمار تعمیر پوهنحی جدید کمپیوتر ساینس ننگرهار از سال 1393 باقی مانده؟
دلیل اینکه این پول ها سال به سال انتقال یافته چیست؟ و مسوول آن کیست؟
مسوولی که پول را در بودیجه سال مالی مصرف کرده نمیتواند، مسوولی که ظرفیت جذب را در مؤسسات تحصیلات عالی بلند برده نمیتواند و جبراً صدها هزار جوان را به لشکر بیکاران سوق میدهد به چه درد این ملت می خورد؟ و چرا این مسوولان مورد استجواب، استیضاح، سلب اعتماد، سبکدوشی و مؤاخذه قانونی قرار نمیگیرند و به زندان انداخته نمیشوند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر