نویسنده مانا دهقان
زیگموند فروید دریکی از کتاب‌هایش، «تمدن و ملالت‌های آن» می‌گوید: متمدن
شدن و به دنبال آن زندگی مدرن، باعث پیچیده‌تر شدن امیال و خواسته‌های آدم‌ها شده است.
درنتیجه، عملی ساختن نیازهای ما هرروز سخت‌تر از گذشته می‌شود.
به عبارت دیگرف تمدن یعنی کنترل و سرکوب عریزه ها… ما در دنیای بدوی و
بی قانون و مرام، هر کاری که از دست مان بر می آمد بدون هیچ محذوریتی انجام می دادیم.
غارت و تجاوز و کشتن جزو اعمال روزانه بشر بود. ما کم کم بر قدرت غریزه، کمندهای مختلف
تحت عنوان اخلاق و مذهب و قوانین مدنی کشیدیم. ما برای دستیابی به زندگی امن تر، غذای
بیشتر و فرهنگ غنی تر و احساسات بشردوستانه، چاره ایی جز سرکوب تمایلات نداشتیم.
به نظر فروید تولید هنر یا استفاده از آن، به ما احساس سعادتمندی می‌دهد
و با کمک دو نیروی قدرتمند توهم و خیال، لذت را جایگزین واقعیتِ تلخ می‌کند.
جستجوی بشر برای لذت در دیدگاه فروید یک امر حیاتی است. از دید فروید هنر یعنی قدرت خیال پردازی … قدرتی
که می تواند انرژی غریزی انسان را به جای سرکوب به محفظه جدید خلاقیت منتقل کند. همین
ویژگی، اثر هنرمند را جذاب و خارق العاده می سازد. آنقدر که می تواند ما را به اندازه
ای سرگرم کند که یادمان برود مدام در حال سرکوب امیال و غرایزمان هستیم.
به تعبیری صریحتر، پرداختن به هنر، راه‌حل خوبی برای کنار آمدن با ملالت‌های
تمدن است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر