دررثای احمدظاهر
نوشته :داودسیاووش
به صراحت میتوان ادعا کرد که احمدظاهر با پا کژ نهادن از روال طبیعی رشد یک خانواده ارستوکرات که مسیر آن از جاده صدارت ،رییس مجلس نمایندگان ،وسفارت پدرش،وزارت وولایت کاکاهایش ووزارت برادرش میگذشت ودراین مسیر باید در یکی از کرسی های بلند دیپلوماتیک تکیه میزد، به خاطر روح سرکش وهیجانات وشوری که در سر داشت به راهی رفت که هیچ سیاستمدار ودیپلومات ورهبرسیاسی افغانستان به پای محبوبیت وشهرتش نرسید.
احمد ظاهر در عرصه هنر نیز هنرمندان قبل وبعد از خود را شکست داد زیرا هنرمندان موسیقی قبل از وی فقط در برهه های از زمان تبارز فعال داشتند وبه تدریج از خاطره ها کمرنگ وفراموش شدند.چنانکه میا سمندر خان فقط در مقطعی از تاریخ موسیقی یاد میشود.ستارجو،استاد غلام حسین و…در مرحله دیگری از صفحه تاریخ مطرح اند،استادقاسم ،استاد نتو،استاد شیدا،استاد نبی گل و… در گذرگاه هایی از تاریخ موسیقی مطرح اند ،اما ظهور احمد ظاهر به ستیژ موسیقی آماتورشور هیجانی برپا کرد که نه تنها موسیقی کلاسیک از یادها رفت بلکه کارهای آماتوران آن دوره را نیز تحت تاثیر قرار داد.و مانند بیتل های اروپا سبکی از حتا شیوه پوشیدن لباس و سیمای ظاهری را در میان جوانان رواج بخشید.
میتوان گفت که احمد ظاهر با شوری که در سر داشت به دنبال نام ونان وچوکی ومقامی که امروز کسانی حاضرند همه چیز خود را در بدل آن قربان کنند نبود. با کاپی هایی که از هنرمندان غربی خواند افغانستان را به امریکا فرانسه وسایر کشورهای غربی پیوند داد.با سفری که به ایران داشت چنان کاپی هایی از هنرمندان ایران خواند که هنرمندان ایران دست به دندان گرفتند وشاه ایرا ن چک سفید برایش هدیه کرد ودر کنسرتش یکجا با شهبانو رقصید،در هند از مکیش ورفیع وسایر هنرمندان شبه قاره چنان کاپی هایی اجرا کرد که در افغانستان اصل آن آهنگ ها از یاد جوانان رفت ،در تاجکستان چنان به دلهای جوانان چنگ زد که اکنون از او جوانان آنکشور به لقب استاد نام میبرند وگفته میشود مجسمه از احمد ظاهر را ساخته اند.
اینها ابعادیست که کمتر سیاستمداری میتواند به اطراف شخصیت خود چنین جو سیاسی ومقناطیس شخصیت ایجاد کند.
اما آنچه قبل از همه مایه حیرت است اینکه چگونه این سلطان آواز توانسته چهار دهه پس از مرگش در قلب جوانانی جا داشته باشد که سالها پس از مرگش متولد شده اند واصلاً از فضای هنری دوره کارهای هنری احمد ظاهر خیلی فاصله دارند.
سوال دیگر آنست که چرا دنیای غرب با همه هارت وپورت ستاره افغان و زمینه سازی در عالیترین استیژها به هنرمندان نتوانست حتا به اندازه یک آهنگ مجلسی احمد ظاهر ( ضبط شده در فضای باز وغیر استندر) به کسی محبوبیت بیافریند؟
درحالیکه اگر اکنون در هرگوشه افغانستان بروید درپهلوی کتاب حافظ چند کست یا سی دی احمد ظاهر را یافته میتوانید که به صدای آن با شوق وعلاقه مردم گوش میدهند
حقا که صدای احمد ظاهر صداییست که از دل برخاسته وبه دلها نشسته
درعزایت خون اگر گریم سزاست
ناله بلبل بلند است از جفای روزگار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر